Avatar - Legenda Aanga

- Dzięki, wiesz jestem trochę zmęczona i jakoś mnie ta cholerna rana boli. Nie chce po prostu sprawiać Ci kłopotów. – Uśmiechnęła się lekko.  I zaczęła powoli iść przed siebie.
- No to gdzie chcesz iść? –W prawdzie była trochę głodna i chętnie by coś zjadła, ale na razie mogła by się bez tego obejść.

Uśmiechnęła się lekko. I trochę zwolniła tempo chodu i tak szła już wolno, ale przez tę cholerną ranę było jej ciężko się poruszać. Pociągnęła chłopaka na rękę i powiedziała.
- Mógłbyś zwolnić? Wiem, że i tak nie idziesz za szybko, ale mnie to bardzo boli z trudem idę. Wiem, że ostatnio sprawiam kłopoty, ale chyba nie masz mi tego za złe?- Na jej twarzy pojawił się słodki uśmiech.

Uśmiechnęła się do chłopaka. Kiedy wziął ją na ręce mocno chwyciła się jego szyi. Lekko się zarumieniła kiedy ją niósł. Gdy ją postawił uśmiechnęła się i powiedziała.
- Dziękuje, ale sama bym sobie poradziła. Wiesz jeszcze umiem chodzić więc to nie było potrzebne. Ale i tak dziękuje. –  Wspięła się na palce i oparła się rękami o jego ramiona. Na początku trochę się wahała, ale ostatecznie pocałowała chłopaka dość namiętnie w usta i usiadła na krześle.

Uśmiechnęła się do chłopaka. Faktycznie była trochę głodna. Nagle podszedł do niej jakiś chłopak. Przysunął sobie krzesło do stolika i się uśmiechnął. Zaczął się patrzeć na Dorme. Położył jej rękę na kolanie i pocałował w policzek. Dziewczyna natychmiast wstała i uderzyła go z całej siły w twarz.
- Za co to było? – Zapytał się z nieukrywanym zdziwieniem w głosie. Dziewczyna spojrzała się na niego morderczym wzrokiem.
- I jeszcze się pytasz? – Wyszła z pośpiechem z baru czekając na Kamikaze za drzwiami.

Spojrzała się na chłopaka. Wzięła od niego miskę zdaniem i zaczęła jeść była dość głodna. Trochę bała się zapytać co się tam stało. W końcu ciężko i spojrzała się na niego dość niepewnym wzrokiem. Złapała go za rękę.
- Słuchaj co Ci jest? Wydaje mi się, że się czymś denerwujesz. Jeżeli chodzi o to co się przed chwilą stało to się nie martw. I chyba nie zrobiłeś czegoś głupiego co?

- Co mu do cholery jasnej zrobiłeś co?  Czy choć raz nie możesz sobie odpuścić i nie robić. Naprawdę odpuść sobie takie rzeczy czasami. Czy ty nie rozumiesz, że jak ktoś będzie od Ciebie silniejszy to Ci coś jeszcze zrobi? Tak ciężko Ci to pojąć. – Spojrzała się na chłopaka. Trochę się martwiła o niego. Nie wiedziała czemu, ale tak było.
- I w ogóle chce wyjechać z tego miasta. Wyrwała chłopakowi butelkę z rąk. Wzięła głęboki oddech i powiedziała.
- I zobaczę, że coś pijesz albo robisz coś na podobę tego co przed chwilą a Ci się dostanie, rozumiesz?

- Wiesz co na pewno wolałabym żebyś dał mu spokój. Nie potrzebnie się pakujesz przeze mnie w kłopoty. – Westchnęła ciężko. Wzięła kilka głębokich oddechów by się uspokoić nie za wiele jej to dało. W końcu powiedziała.
- Czy ty do cholery jasne nie umiesz zrozumieć, że ja się martwię? – Była jeszcze gorzej wzburzona. W końcu nie wytrzymała i wylała cały alkohol na ziemie.
- A to żeby Cię nie kusiło.