Avatar - Legenda Aanga

- Taa było. Chociaż słowo było jest tu kluczem.- Zaśmiał się.
- No, ale swoją drogą osoba taka jak ty pewnie wiele widziała i przeżyła. Swoją drogą próbowałem się z tobą kontaktować kilka lat temu, ale bez skutku a teraz mamy czas abyś coś nie coś opowiedział.- Powiedział Takeshi robiąc sobie podnóżek ze skrzyni stojącej obok.
- Nie krępuj się twoi znajomi są teraz zajęci, a mnie możesz powiedzieć w końcu robiliśmy wiele rzeczy i zawsze mogliśmy na sobie polegać.- Dodał próbując przekonać Kuro do zwierzeń.

- Tak pamiętam Cristine szczerze to myślałem że ona cie nie znosi.- Powiedział rozbawiony Takeshi
- W zasadzie gdyby nie twój brat Toshiro to pewnie byłym jakimś rzemieślnikiem, albo jakimś sprzedawcą. Potem przyszła wojna trafiłem na 3 lata do paki. Potem dostałem ułaskawienie, i ofertę nie do odrzucenia.- Oznajmił Takeshi z pewną nostalgią w głosie. Bo mimo upływu czasu pamięta co się wtedy działo.

Sam

Westchnęła ciężko, to spoglądając na swojego towarzysza, to błądząc wzrokiem po pokładzie. Nie była zadowolona z tej całej bójki. Nie dość, że ją przegrała, to głowa ją tak strasznie boli, a Toshiro już ma jej zachowania powyżej uszu.
- Zawsze wszystko spierniczysz, Sam... - pomyślała. - Twoje miejsce to praca, ot co. Nigdy nie byłaś stworzona do takich rzeczy, jak użeranie się z drugim człowiekiem, co się 'miłością' zwie. Koniec kropka.
Już miała coś powiedzieć, ale poczuła, że żołądek podchodzi jej do gardła i że zaraz jej obiad ujrzy światło dzienne. Podniosła palec wskazujący do góry i powiedziała:
- Przeproszę cię na chwilkę.
Po czym podbiegła szybko do burty i zwymiotowała. Sama nawet nie wiedziała, czemu akurat teraz. Podejrzewała jednak, że takie mocne uderzenie w głowę mogło jej coś poprzestawiać.
- W końcu, w ciąży nie jestem. Matulu, co to by było, gdybym była w ciąży. To jest takie... Nudne. I musiałabym dać sobie spokój z pracą... - pomyślała.

Shinju

Spokojnie czekała aż Sam i Shiro wszystko sobie wyjaśnią. Gdy się jest zamkniętym na takiej małej przestrzeni to nie ma nic gorszego niż kłótnie i niesnaski. Potrafi to zupełnie zepsuć atmosferę. Na szczęście w tym przypadku raczej nie było to nic poważnego, więc odetchnęła. Już miała coś powiedzieć, gdy Sam dopadła burty i zwymiotowała. Westchnęła. Wstrząs mózgu murowany... Podeszła do niej i położyła jej dłoń na ramieniu.
- Dobra, czas sobie odpocząć, Sam... Shiro, weź ją zaprowadź pod pokład i niech sobie gdzieś spokojnie poleży w zaciemnionym miejscu. I załatw jej kompres z lodu to mniej będzie ją boleć.

- Bycie dorosłym nie jest takie złe no chyba że się sprzedaję kapustę.- Takeshi parsknął śmiechem, ale po chwili przestał.
- Ty przynajmniej "dorobiłeś" się potomka, a ja cóż nie miałem czasu na życie osobiste. Poza oczywiście czasem n Kyoshi, i podróży do Narodu Ognia. No ale jak mawiał Styx " Musisz pamiętać o przeszłości, ale niech to nie ma wpływu na twoja przyszłość."- Powiedział wstając, i przeciągając się leniwie.

Kuro

Również się zaśmiał słysząc to co powiedział Takeshi. Jego zdaniem, aż takiego złego życia to nie miał, bo póki co - miał rum. Skrzywił się nieco później, po następnych jego słowach.
- Następne głupie pokolenie... - Skomentował cicho na temat swojego syna. No ale przynajmniej tak jakby nie był to przypadek.

Toshiro

    Już chciał się odwrócić i coś powiedzieć do Connora, typu "Zazdrościsz?", ale ugryzł się w język, bo nie chciał sobie psuć humoru tym idiotą. Z resztą, Shiro jeszcze będzie mieć dużo czasu, aby mu dogryźć z tego co widział, Staruszek ma popęd do Shinju i fajnie by było im w TAKIEJ sytuacji przeszkodzić...
Uśmiechnął się więc tylko na tą myśl.
- Na wszystko? Trochę nie za dużo? - Zażartował i zaśmiał się po czym odetchnął głośno wypuszczając ze świstem powietrze nosem. Wszedł po schodach na górę. Otworzył drzwi do wejścia, do kajuty Kuro (która mieściła się pod poziomem steru) po czym, zamykając je, skierował się do łóżka, zapalając jednocześnie świeczkę leżącą na stole. W pomieszczeniu były co prawda okna, ale nie wiele światła dawały, o tej porze dnia, więc trzeba było zapalać jakieś dodatkowe światło. Chyba najbardziej zadbane miejsce na statku... Hyh...
Położył Sam na łóżku, które ustawione było między, a raczej, połączone było z oknami. 
Podszedł do podniszczonej szafy, z której wyciągnął całkiem gruby koc, a potem przykrył nim Sam. Chwile stał tak nad nią, rozglądając się po pokoju, czy by może czegoś jeszcze nie chciała, albo co by jej się przydało... Ale nic takiego tutaj przynajmniej nie było.
Wziął więc tylko krzesło i przystawił je sobie obok Sam, konkretniej obok jej głowy. Podparł się dłońmi o swoje kolana i przechylił się bardziej w tamtą właśnie stronę. Pocałował ją w usta, dość namiętnie. Mimo tego, że przed chwilą zwymiotowała, była całkiem... Świeża, jeśli można to tak określić.

Toshiro

Uśmiechnął się lekko na tą uwagę dziewczyny, a gdy zaczęła ściągać bluzkę, on szybko wstał, wziął kluczyk z okrągłego stolika przy wyjściu i zamknął drzwi.
- Ty w sumie też - Wrócił prędko na krzesło, by go nie ominęło całowanie itd., bo chyba to może również poprawić Sam nieco humor, choć może to jej zaszkodzi... Z resztą, nie ważne. Przejechał dłonią po całej długości ciała Sam, omijając jednak stopy, bo tam chyba by nie dosięgnął.
Wyciągnął swoją rozpiętą (bo nie mającą guzików, właściwie) koszule zza brązowego pasa, zaraz zdejmując ją całkowicie ale ze względu na to, że nie potrzeba było przekładać jej przez głowę - mógł nadal całować się z zielonooką.

Shinju

Uśmiechnęła się i lekko szturchnęła Connor'a ramieniem.
- To u was rodzinne? - zachichotała, gdy usłyszała komentarz o cudownym ozdrowieniu. Pewne było, że Sam się wcale tak dobrze się nie poczuła a tylko udawała. A do tego oboje z Connor'em mieli do tego talent.
Podeszła do burty i oparła dłonie o barierkę. Zmarszczyła brwi i wbiła wzrok w drugi statek. Nie podobało jej się to wszystko. Najlepiej by  było jakby Kuro wrócił i każdy popłynął w swoją stronę.
- Jak myślisz, długo będziemy tak marnować czas? - zerknęła przez ramię na Connor'a.